Szczawnica wody mineralne
 |
| Pijalnia wód mineralnych w Szczawnicy |
Uzdrowisko Szczawnica oprócz atrakcyjnego położenia w sercu Pienin, mnogości szlaków turystycznych przez Gorce, Beskid Sądecki i małe Pieniny, ścieżek rowerowych, tras konnych, oferuje osiem źródeł leczniczych wód mineralnych.
 |
| Szczawnica odnowiona pijalnia |
Są to szczawy alkaliczno - słone zawierające znaczne ilości chlorków, sodków, bromków, boru i jodu. Używa się ich do picia, wziewania i kąpieli. Mają właściwości zobojętniające kwasy, zmydlające tłuszcze, rozrzedzające śluz. Podnoszą zasadowość krwi, działają moczopędnie. Ze względu na swój skład posiadają właściwości przeciwzapalne ważne w leczeniu stanów zapalnych dróg oddechowych, przewodu pokarmowego i dróg moczowych. Ze względu na zawartość jodu i bromu wody szczawnickie wyróżniają się wśród pozostałych szczaw polskich. Z dużą ilością jodu.
 |
| Zdrój Walerii |
Józefina - najstarszy zdrój szczawnicki znany już przed 1810 r. (w tymże roku dokonano jego pierwszego rozbioru chemicznego) jako źródło Główne. Nazwa obecna funkcjonuje od 1828 r., pochodzi ona od imienia ówczesnej właścicielki zdrojów Józefiny Szalayowej. Szczawa wodorowęglanowo-chlorkowo-sodowa. Wskazana przy nieżytach nosa i gardła, stanach zapalnych, astmie, rozedmie płuc, skazie moczanowej i otyłości.
Stefan - źródło znane od 1822 r. Nazwa nadana od imienia męża Józefiny - Stefana Szalaya. Szczawa wodorowęglanowo-chlorkowo-sodowo-jodkowa. Wskazana między innymi przy nieżytach dróg moczowych, kamicy nerkowej, nieżytach nosa, gardła, oskrzeli, astmie, rozedmie płuc.
 |
| Zdrój Magdalena |
Magdalena - zdrój odkryty w 1839 r. przez gości szczawnickich, nazwany imieniem kuracjuszki Magdaleny Kownackiej z Ponikwy. Szczawa wodorowęglanowo-chlorkowo-sodowo-jodkowa wskazana przy chorobach układu pokarmowego ,nieżytach jelit, woreczka żółciowego i dróg żółciowych, wrzodach żołądka i dwunastnicy, otyłości i lekkich nerwicach.
Jan - źródło odkryte w 1869 r. Szczawa wodorowęglanowo-chlorkowo-sodowa zawierająca 4 g składników stałych na litr i 1500 mg wolnego dwutlenku węgla. Używana do kąpieli mineralnych i do produkcji wody stołowej "szczawniczanka"
Józefina II - zdrój odwiercony w 1952 r. wykonany w 1967 na dnie prowizorycznego ujęcia źródła Pitoniakówka (źródło podwójne). Mineralizacja wody przewyższa źródło Magdalena, rekordowa jest również zawartość wolnego dwutlenku węgla. Woda posiada wysoką zawartość węglanów kwaśnych i chlorków. Zalecana przy chorobach układu trawienia.
 |
| Zdrój Szymona |
Szymon - zdrój odkryty w 1840 r. Szczawa wodorowęglanowo-chlorkowo-sodowo-wapienna z zawartością 3 g składników stałych na litr oraz 1248 mg wolnego dwutlenku węgla. Leczy niedokrwistość, używana również do kąpieli.
 |
| Zdrój Wanda |
Wanda - źródło powstałe w 1867 r. na miejscu dwóch starych zdrojów - Anieli i Heleny. Szczawa wodorowęglanowo-chlorkowo-sodowo-jodkowa o zawartości 9 g na litr składników stałych, 1588 mg wolnego dwutlenku węgla oraz 2,3 mg jodu.
 |
| Zdrój Pitoniakówka |
Pitoniakówka- Źródło "Pitoniakówka" wzięło swoją nazwę od nazwiska wójta Szczawnicy Niżnej Jana Pitoniaka. Zostało odkryte w latach 30 - tych XX wieku. Znajduje się około 6 m od koryta Skotnickiego Potoku na jego lewym brzegu.
Pierwsze pięć ze względu na ich skład chemiczny dostępna jest w ograniczonej ilości i spróbować można ich w pijani uzdrowiskowej na Placu Dietla. Źródło "Wanda: ze względu na bardzo słony smak jest naj mniej popularne, natomiast źródła "Szymon" i "Pitoniakówka"można spożywać codziennie i traktować jako wodę stołową.
Z przekazów ustnych niektórym wiadomo, że tych źródeł jest więcej, ale znajdują się na terenie prywatnych działek, domów i właścicielom nie jest/było na rękę ujęcia ich. Takie źródła znajdują się lub znajdowały np. w jednej z piwnic domu przy ul. Szalaya, w prywatnej studni Na Potoku i trzecie którego próbowałem osobiście przy potoku Sopotnicki.
Zapraszam do Szczawnicy!
